IIvarjehanda. Ur Skånska Marknadsgöken, en liten tidning, som utdelades vid den fest, hvarmed skånska nationen i Lund för någon tid sedan firade sin inspektor, professor Ljunggren, låna vi följande roliga parodi på det nynorska novellmanret: Under Lien. (Fortzelling.) 1:ste Kapitel. — Nej! sagde Thor. — Jo!4 sagde Ole. — Du skall ikke! sagde Thor. — Men jeg vill! sagde Ole. —.— — Og saa var de Fiender. Men oppe i Hejen ljomede det saa lett og klart. Der var Sang og Trallen, og Myrsnipen kröp under Birkeroten og saa klok ut. — — Vill du komme, vill du komme, Vennen min! Katten slaar paa Tromme, og Trosten drikker Vin Bammsen traver, og Mullvarpen graver. Men gamle Mikkel Reev, Uhu, uhu! han vet mer end baade jeg og du. — Det var Guri. Det vidste de begge, men hjem gikk de hver til sin Kant. Og Ole drömte hele Natten om en Katt, som slog paa Tromme. Men Thor, han drömte ikke han. Ilan sad hele Natten kröget paa Sengen og gned det ene Benet sitt mod Sengekanten, — og naste Morgen var han blodig paa Helen. Aa Jöje mej da! sagde Marit, Sösteren hans, hun var saa lyslett og skjer i Huden, men det enc Öret hendes var litet större end det andet. Aa de mig da, Thor, det er jo Blod paa IHelen in! Nej! sagde Thor. For han vidste det ikke. -Jo! sagde Marit. See der da, Thorl Da saa Thor det og drog paa sig strömpen. Skaaret mig! sagde han, og dermed gikk han. 2:det Kapitel. Oppe i Skrivergaarden var det et Grisehus, saadant et rigtigt stygt Grisehus, med en Gris i. Det var en gammel graetten Gris med Ring i Nsesen. Den vilde Thor see, for det var den Grisen, Guri havde faat givendes, da hun var liten. Og saa lagde han opp over Hejen og saa hverken till Höjre eller Venstre. Till Skriveregaarden komm han da. Men Skriveren stod paa Trappen og rökte Tobakk. Det var en snill Mand den Skriveren, men han var tung i Tanken, og faameelt var han ogsaa, for han var fött i en at Hejegaardene oppe under Fjeldsiden. — Dag! sagde Thor, da han kmom. — Öag igjen ! sagde Skriveren. — (Fint Vejr! sagde Thor. — For Ageren! sagde Skriveren. — Regner!e sagde Thor. — CFjör saa! sagde Skriveren. Dermed stod Thor og krammede paa Luen sin, men Skriveren rögte og rögte. Endelig fikk Thor Munden opp. Vil se paa Grisen din! sagde Thor. Slagtet! sagde Skriveren. Da blev Thor bleg: Han tog Tak i Luen, saa Skinnskyggen revnede. b Filleskyggen da! sagde ban og kastede den ort. Og saa gikk han. Men da han var kommen till Grindstolpen, snuede han sig om og raabte med en styg Stemme: — UIlan var gammel. den Grisen! sågde han. — Det var den!sagde Skriveren. — ÅOg sejg i Kjöttele — Sejgere endda nzeste Aar, om vi havde ventet, sagde Skriveren. Saameget havde han ikke talt paa lenge. Men Thor rystede paa Hovedet, og gikk ind paa Thunet. Tog saa Skinnskyggen sin opp og puttede den i Lommen. Du saar ha Takk da, Skriver! sagde Thor. Og dermed gikk han, (korts)